بسم رب المهدی
ای خورشید رخ برکشیده در پس ابر،
ای سفر کرده تا کی تو در غیبت و ما در هجران؟
جهانی نثار قدومت باد...
آیا هجران امروز ما به فردای وصال تو نمی رسد، ای عزیز...؟
ای هستی پنهان شده در هستی پنهان من،
می دانم که در عین غیبت حاضرید در دل کسانی که همواره با لحنی منتظر می گویند:
شاید این جمعه بیاید شاید...
ای رایت رسول خدا در دست،
ای آخرین رسالت پیغمبران بردوش ،
ای ذوالفقار علی برکف،
ای عصای موسی در دست،
ای خاتم سلیمانی در انگشت،
بر ما چه سخت است که همگان را ببینیم و تو را نبینیم...
ای کمال موسی را دلالت،
ای شکوه عیسی را واجد،
ای صبر ایوب را صاحب،
چه دشوار است سخنان همه به گوشمان برسد و صدای دلنشین تو را نشنویم...
ای یادگار خدا در زمین،
ای دست توانای حق در آستین،
ای قرآن ناطق خدا،
ای اسم اعظم الهی،
چه سخت است که لطفت را به عیان ببینیم و دشمن در انکار وجود نازنینت بر ما طعنه زند... .
ای یوسف زهرا آرزو نمی کنم که بیایی،
چون یقین دارم که می آیی...
پس اینگونه دعا می کنم:
الّّلهم عجّل لولیّک الفرج
