ابزار وبمستر

بسم رب المهدی

ای امام زمان(عج)،سربه هوا نیستم اما همیشه چشم به آسمان دارم.

حال عجیبی است؛دیدن همان آسمان که شاید شما دقایقی پیش به آن نگاه

کرده اید...

اللهمّ عجّل لولیک الفرج و النصر و العافیة

بسم رب المهدی

*تمسّک به دین و حفظ اعتقادات

پیامبر اکرم(ص)درباره این وظیفه شیعیان که در حقیقت،روشن نمودن راه عبور آنان از میان خطرات،حوادث و ابتلائات آخرالزّمان است،فرمودند:

((سوگند به خدایی که مرا به حقّ برانگیخت،قائم اولاد من بر اساس پیمانی که خدا به وسیله من با او بسته،از دیده ها غایب می شود،تا بیشتر

مردمان بگویند:خدا نیازی به آل محمّد(ص) ندارد،و گروهی در نشانه های او دچار شکّ و تردید شوند.هر کس آن زمان را درک کند محکم به دین خود

چنگ برند.و برای شیطان راه شکّ را ببندد،تا شیطان نتواند او را به شکّ انداخته،از دین و آئین من بیرون ببرد.چنان که پدر و مادرتان را از بهشت بیرون

برد.خداوند تبارک و تعالی،شیطان را دوست و ولیّ کسانی قرار داده است که به خدا ایمان نمی آورند.))(روزگار رهایی،ج1،ص318)

                                                                                         *  *  *

در این مورد امیرمومنان(ع) نیز می فرمایند:

((برای صاحب این امر غیبتی هست که باید انسان از خدا تقوا کند و به دین خود چنگ بزند.سپس این آیه را قرائت فرمودند:

مگر پنداشته اید که وارد بهشت شوید،پیش از آنکه مثل پیشینیان در میان شما واقع شود؟! به آنها سختی ها و بلاها رسید و مضطرب شدند،

تا جایی که پیامبر،و کسانی که ایمان آورده اند،گفتند:یاری خدا کی خواهد رسید؟! آگاه باشید که یاری خدا نزدیک است.))(همان،ص319)

                                                                                       *  *  *

امام صادق (ع) هم در این باره می فرمایند:

((هنگامی که آن [غیبت] واقع شود،به آنچه در دست دارید (عقاید حقّه) چنگ بزنید تا قضیه آشکار شود و فرمان خدا فرا رسد.))(همان،ص339)

                                                                                       *  *  *

امام کاظم(ع) به شیعیان توصیه می کنند که از منحرف شدن در دین،به خداوند تعالی پناه برند،ایشان می فرمایند:

((هنگامی که پنجمین فرزند - امام - هفتم از دیده ها ناپدید شد،از خدا بترسید و به خدا پناه ببرید در مورد دین و آیین خود،کسی شما را از دینتان

منحرف نکند.که برای صاحب این امر غیبتی هست تا آنها که به او عقیده دارند از اعتقاد خود بازگردند.))(همان،ص343)

                                                                                      *  *  *

امام صادق (ع) تاکید بر دوری از بدعت ها در دین می کنند و در روایتی به زراره می فرمایند:

((زمانی بر مردم فرا می رسد که امام آنان از میانشان غایب می شود.

من عرض کردم:مردم در آن زمان چه می کنند؟ حضرت فرمودند:به دستورات و عقاید دینی خود،که از امامان معصوم گرفته اند،چنگ می زنند و از

بدعت ها دوری می جویند تا امام زمان (ع) ظهور کند.))(بحارالانوار،ج52،ص149،ح75)

.......................................

برای تعجیل در فرج حضرت ولی عصر(عج) یک صلوات ختم بفرمایید.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل الفرجهم

ادامه دارد...

بسم رب المهدی

دردلم آشوبی است که دلیلش دل خون بودن یوسف زهرا(س) است.دلم خون است که دلیلش چشمان گریان دلربایم مهدی (ع) است.

آقای خوبم هیچ چیز برای شما ندارم جز روی سیاه جز شرمندگی من فقط برای شما سرشکستگی دارم نه هیچ چیز دیگر.

اربابم آیا می شود من هم در رکابتان باشم؟ آیا می شود من هم در رکابتان شهید بشوم؟ آیا می شود من را هم قبول کنید؟؟

اربابم قول می دهم که دیگر هیچ وقت گناهی نکنم ، معصیت نکنم ، پشت به شما نکنم، با این که می دانم هر جمعه شما پرونده ی من را می خوانی

اشک تمام وجود شما را می گیرد ولی باز به معصیت و گناه خویش ادامه می دهم مولای من چقدر شما کریم و بخشنده هستید که با این همه گناه

و معصیت من باز فرصتی دوباره می دهید و رهایم نمی کنید.

رویی برای حرف زدن ندارم نایی برای ایراد گرفتن از زندگی خویش ندارم چون می دانم هرچه هست کار خودم است.

یامهدی(ع) آرزوی شهادت دارم آرزوی دیدنتان را دارم آرزو دارم نوکر شما باشم نظری بفرما می دانم از آن غلام سیاه بدتر هستم اما مولاجان نظری

عطا بفرما.

من هروقت کارم گیر است یاد شما و اهل بیت (ع) شما می افتم آن وقت ادعای شیعه بودن می کنم.

مولاجان من هیچ نمی خواهم چون آنقدر بد هستم که روی درخواست کردن از شما را برای خود ندارم

فقط یک التماس از شما دارم و آن هم اینست مولاجان که نایب خود امام خامنه ای روحی له لفدا را برای ما حفظش کنید

ما که او را تنها گذاشته ایم و جز عذاب دادن ایشان هیچ بلد نیستیم.

او را برای ما نگه دارید مولاجان ، یا صاحب الزمان (ع) برای ما دعا کنید.

ای شاه عالم جانم به قربانتان آرزوی شهادت دارم برایم دعا کنید می دانم که شما همیشه ما را دعا می کنید ولی می خواهم من را جزء سربازان

خود قبول کنید.اربابم قول می دهم خوب باشم قول می دهم فکرم فقط برای شما باشد قول می دهم مولایم فقط برای من گریه نکن مولاجان که

جگرم خون است.

یا صاحب الزمان (عج) ادرکنی...

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل الفرجهم

بسم رب المهدی

در دوره ای که ائمه اطهار(ع) آن را به دوره ((حیرت)) تعبیر کرده اند،بیش از هر زمان دیگری موحّدان و مومنان دچار سختی،بلا و امتحان خواهند بود.

شیعه ای که در غیبت امام زمان(ع) و در عصر آخرالزّمان به سر می برد برای رسیدن فرج و گشایش در امورش وظایف و تکالیفی بر عهده دارد.

رئوس این وظایف توسط ائمه اطهار(ع) در مجموعه ای از روایات ارزنده برای شیعیانشان بیان شده است که ما در اینجا به گزیده ای از آنان که شامل

اهمّ تکالیف هستند اشاره می کنیم.امید که خداوند تعالی توفیق انجام این تکالیف را قرین حیات همگی ما قرار دهد.

.........................

*معرفت امام

در اهمیّت شناخت امام زمان (ع) روایات زیادی نقل شده اند.در اینجا ابتدا به دعایی که از ناحیه مقدّسه امام عصر(ع) تعلیم شده اشاره می کنیم:

((اللهم عرفنی حجتک،فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی))

((پروردگارا،حجتّت را به من بشناسان.زیرا اگر حجتّت را به من نشناسانی،از دین و آیینم گمراه خواهم شد.))(بحارالانوار،ج53،ص187)

درخواست معرفت در این دعا پرده از راز مهمّ معرفت بر می دارد و اینکه وظیفه اصلی شیعیان شناخت و درک حجّت حیّ خداوند تعالی است،

به عبات دیگر ((معرفت امام عصر(ع))) در هر زمان،در سرلوحه وظایف قرار دارد و وظایف دیگر را برای ما روشن می کند.هرکس توفیق شناخت

امام را دریافت،غیبت و ظهور - از این جهت - برایش یکسان است.برای چنین فردی تنها عمل به تکلیف اهمیّت خواهد داشت.او همیشه خود را

در محضر امامش می بیند و غیبت امام برای او مانع از انجام وضایف نیست.

                                                                                 *  *  *

رسول خدا (ص) در مورد شناخت امام زمان(ع) فرمودند:

((هرکه بمیرد و امام زمانش را نشناخته باشد،به مرگ جاهلیّت از دنیا رفته است.))(همان،ج23،ص89)

از این روایت شریف می توان فهمید که به چه میزان معرفت امام زمان(ع) مهم و ضروری است،هرچند که درجات معرفت باهم یکی نیستند چنان

که در حدیث شریف می خوانیم:

((معروف،به اندازه شناخت و معرفت فرد است.))(همان،ج44،ص196)

                                                                            *  *  *

درباره شناخت حجّت حیّ خداوند روایت دیگری از امام صادق(ع) نقل شده است،ایشان در پاسخ فضیل بن یسار که درباره مفهوم آیه:

((یوم ندعوا کل اناس بامامهم)) ((روزی که هر مردمی را به امامشان فرا می خوانیم.))(سوره اسراء،آیه 71)

پرسیده بود،فرمودند:

((ای فضیل!امام خود را بشناس که هرگاه امام خود را شناختی،مقدّم و موخّر شدن این امر ظهور حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه به تو

زیانی نمی رساند؛و کسی که امامش را بشناسد و پیش از قیام صاحب الامر بمیرد،همتای کسی است که در لشگرگاه آن حضرت نشسته باشد؛

نه،بلکه همتای کسی است که در زیر پرچمش نشسته باشد.))(الکافی،ج1،ص371)

ادامه دارد...

بسم رب المهدی

طبق بحثی که در مطلب قبلی بیان شد به ادامه بحث می پردازیم و امیدواریم مفید فایده واقع شود.

در روایتی از امیرمومنان(ع) به اوصاف حال و روز شیعیان در غیبت امامشان اشاره شده و علاوه بر آن حضرت از پاداش عظیم آنان در بهشت و در نزد

خودشان یاد می کنند.ایشان می فرمایند:

((برای قائم (ع) غیبتی است که مدّتش بسیار طولانی است.گویی شیعیان را با چشم خود می بینم که همچون گوسفندان بی شبان به دنبال

چراگاهی می گردند و نمی یابند.آگاه باشید! کسی که آن روز بر دین خود ثابت قدم باشد،قلبش از طولانی شدن غیبت امامش به قساوت نمی گراید و

در روز رستاخیز در بهشت با من و در مقام من است.))(بحارلانوار،ج52،ص96)

                                                                            *  *  *

در روایت دیگری هم ایشان در وصف شیعیان فرمودند:

((برای غیبت او حیرتی است که گروه هایی در آن گمراه می شوند،و گروهی بر هدایت استوار می مانند که آنها بهترین امّت هستندکه با بزرگان عترت

همراهند.))(کامل سلیمان،روزگار رهایی،ج1،ص336)

                                                                                *  *  *

خوشا به حال آن شیعه مومنی که امیرمومنان(ع) در روایت دیگری در توصیف ویژگی هایش چنین می فرماید:

((و آن زمانی است که در آن نجات نمی یابد مگر مومن گمنام،که اگر حضور داشته باشد شناخته نمی شود و اگر غایب باشد کسی از او سراغ

نمی گیرد،آنها مشعل های هدایت و ستارگان روی زمین هستند که از سخن چینی،جاسوسی و تفرقه افکنی به دور هستند،خداوند درهای

رحمتش را بر روی آنها می گشاید،و غم های نعمتش را از آنها برطرف می سازد.))(روزگار رهایی ،ج1،ص363)

امام صادق (ع) در روایتی شرط استواری بر اعتقاد به امامت حضرت مهدی (عج) را یقین و شناخت محکم می دانند ایشان می فرمایند:

((بر امامت او استوار نمی ماند،به جز کسی که یقینش بسیار قوی،و شناختش بسیار مستقیم باشد.))(سلیمان بن ابراهیم قندوزی،ینابیع الموده،ج3،ص82)

                                                                           *  *  *

امّا براستی چه وصفی زیباتر از وصف پیامبر (ص) درباره شیعیان آخرالزمان است که در حق آنان می فرمایند:

((والاترین مردم از نظر یقین،قومی هستند در آخرالزمان،که پیامبر(ص) را درک نکرده اند و حجّت خدا از آنها مخفی شده،آنها به مرّکب سیاه روی

کاغذ سفید،ایمان آورده اند.))(شیخ حر عاملی،وسائل الشیعه،ج21،ص65،ح51)

                                                                          *  *  *

امام باقر (ع) در وصف شیعیان فرمودند:

((کسی که خداوند او را با این امر (امر امامت در دوران غیبت)آشنا ساخته،او را چه باک از اینکه در قله کوهی زندگی کند و از گیاه زمین ارتزاق کند،

تا مرگش فرا رسد.))(محمد بن یعقوب کلینی،اصول کافی،ج2،ص245)

در این حدیث شریف،بی ارزش بودن زرق و برق دنیا در چشم مومن منتظر،و در اولویّت قرار گرفتن اعتقاد به امامت و انتظار فرج و شرط بودن آن در

صحّت و قبولی اعمال بیان شده است.

پیامبر اکرم(ص) در روایتی با اشاره به امتحان خداوند متعال درباره شیعه و اعتقاد محکم قلبی آنان چنین می فرمایند:

((مهدی از اولاد من است،خداوند به وسیله او مشرق ها و مغرب های زمین را فتح می کند.مهدی همان است که از دوستان خود ناپدید می شود،

یک ناپدید شدنی که بر اعتقاد خود در امامت استوار نمی ماند،جز کسی که خداوند دلش را برای ایمان آزموده است.))(شیخ علی حائری یزدی،الزام الناصب،ص127)

                                                                    *  *  *

پیامبر اکرم همچنین فرمودند:

((مدّتی از شیعیان خود غائب می شود،که در آن مدّت کسی بر اعتقاد خود در ولایت او ثابت نمی ماند،به جز آن کس که خداوند دلش را با ایمان

آزموده باشد این از اسرار پوشیده و رازهای مخفی حضرت احدیّت است،آن را از غیر اهلش پوشیده بدار.))(روزگار رهایی،ج1،ص318)

پیامبر اکرم (ص) در حدیث دیگری شرایط آنها را این چنین توصیف می فرمایند:

((در آن ایّام قلب مومن در درون خود آب می شود،آن چنان که نمک در آب ذوب می شود.زیرا منکرات را می بیند و قدرت جلوگیری و تغییر آن را ندارد.

مومن در میان آنها با ترس و لرز راه می رود،که اگر حرف بزند او را می خورند،و اگر ساکت شود از غصه می میرد (دق می کند.)..))(روزگار رهایی،ج1،ص355)

                                                                   *  *  *

در روایتی از امیرمومنان (ع) سختی دوره غیبت و حفظ ایمان در آن را به کندن خارهای گون با دست تشبیه کرده اند و می فرمایند:

((برای صاحب امر،غیبتی هست،که در آن زمانی کسی که به دین خود چنگ بزند،مانند کسی است که بخواهد خارهای گَوَن را با دست بکَنَد و تمیز

کند! آیا یکی از شما قادر است که خارهای گون را با دست بگیرد[تا چه رسد که با دست آنها را بکند]؟!))(شیخ طوسی،الغیبه،ص275)

روایت دیگری از امام سجّاد(ع) مویّد فرمایش امیرمومنان (ع) در وصف شیعیان حقیقی است.ایشان می فرمایند:

((برای قائم ما دو غیبت است که یکی از آنها طولانی تر از دیگری است،غیبت نخستین او شش روز و شش ماه و شش سال طول می کشد.

امّا دومی به قدری طول می کشد که بیشتر کسانی که به غیبت او ایمان داشته اند از اعتقاد خود برمی گردند،فقط کسانی بر اعتقاد خود استوار

می مانند که یقین محکم و شناخت صحیح داشته باشند و سخنان ما بر آنها گران نباشد.))(بحارلانوار،ج51،ص134)

                                                                    *   *   *

امام عسگری (ع) نیز در این باره فرمودند:

((به خدا سوگند آن چنان از دیده ها غایب می شود که از هلاکت نجات نمی یابد،جز کسی که خدا او را در اعتقاد بر امامت او ثابت و استوار نگه دارد

و او را برای دعا به تعجیل فرجش موفّق بدارد.))(شیخ حر عاملی،اثبات الهداه،ج3،ص479،ح180)

امام باقر(ع) در روایتی علاوه بر داشتن ایمان خالص و اعتقاد راسخ به نکته بسیار مهمّی در توصیف شیعیان اشاره می فرمایند و آن عهدی است

که شیعه مخلص با خداوند متعال بر ولایت ائمه(ع) بسته است.

((بعد از غیبت و حیرت ظاهر می شود،در این دوران،تنها کسانی بر دین خود ثابت می مانند که در ایمان خود مخلص و با روح یقین همراه باشند

و آنها کسانی هستند که خداوند از آنها درباره ولایت ما پیمان گرفته،و ایمان را در دل آنها مستقرّ ساخته و آنها را با روحی از خود تایید نموده است.))

(علی بن عیسی اربلی،کشف الغمه،ج3،ص311)

چه زیباست وصف پیامبر رحمت (ص) از شیعیان خالص،در روایتی که ایشان می فرمایند:

((سوگند به خداوندی که مرا به حق برانگیخت،آنان که در عهد غیبت بر ایمان و اعتقاد به او [حضرت مهدی(ع)] ثابت می مانند،از کبریت احمر کمتر

خواهند بود.))(فضل بن حسن طبرسی،اعلام الوری باعلام الهدی،ص399)

در توصیف شیعیان مومن و شدّت نادانی مردمان در آخرالزمان،امام صادق(ع) می فرماید:

((برای شما زمانی پیش می آید که از افراد متدیّن،کسی نجات نمی یابد،به جز افرادی که مردم را اَبلَه تصوّر کنند و آنها صبر و شکیبایی داشته

باشند،بر آنکه آنها را ابله و بی خرد بخوانند.))(اصول کافی،ج2،ص117)

در روایت دیگری حضرت امیرالمومنین(ع) به این موضوع اشاره دارند.ایشان می فرمایند:

((دوستان و شیعیان ما در پیش مردم کافر و زیانکارند ولی در پیشگاه خدا سود فراوان برده اند و به وسیله ایمان رستگار شده اند،و خسران از آنِ

منافقان است.))(روزگار رهایی،ج1،ص368)

در این شرایط است که انسان مومن به فرمایش امام صادق(ع) محزون و اندوهگین خواهد بود.ایشان می فرمایند:

((مومن در آن زمان محزون و مورد تحقیر قرار می گیرد.او نمی تواند که منکرات را جز در دلش انکار کند،و در معرض هر نوع تحقیر قرار خواهد گرفت.))

(الزام الناصب،ص183)

روایت دیگری از امام عسگری (ع) نیز مویّد فرمایش امام صادق (ع)است.ایشان فرمودند:

((شیعیان ما در یک اندوه دایم به سر می برند تا فرزندم که پیامبر اکرم(ص)نوید ظهورش را داده،ظاهر شود.))(لطف الله صافی گلپایگانی،منتخب الاثر،ص231)

چنین شیعیانی که اوصاف آنها به اختصار گفته شد شایستگی آن را دارند که در زمان ظهور امام زمان(ع) در رکابش باشند و طعم شیرین حضور

و ظهور رهبر و مقتدای خود را بچشند،هم آنان هستند که امام سجّاد(ع) درباره ایشان می فرماید:

((هنگامی که قائم ما قیام کند،خداوند آفت را از شیعیان ما بر می دارد،و قلب های آنان را مانند پاره های آهن قرار می دهد و نیروی یک مرد را

مساوی با چهل نفر قرار می دهد و اینها حاکمان روی زمین هستند...))(شیخ صدوق،خصال،ج2،ص541،ح14)

امام باقر (ع) نیز در تفسیر آیه شریفه:((و لقد کتبنا فی الزبور..(سوره انبیا،آیه105)،علاوه بر ذکر - تورات - در زبور نیز نوشتیم که زمین را بندگان

شایسته ام به ارث خواهند برد.در این مطلب نویدی هست برای قوم عبادتگر)) فرمودند:

((بندگان شایسته ، آل محمد (ص) هستند، و قوم عبادت گر شیعیان ما هستند.))(روزگار رهایی،ج2،ص621)

..............................................

در مطالبه بعدی درباره ی و ظایف شیعه پرداخته می شود.

برای ظهورش یک صلوات ختم بفرمایید.

منبع:گروه پژوهش موسسه فرهنگی موعود.

بسم رب المهدی

اوصاف ((شیعیان حقیقی)) در عصر غیبت امام عصر(ع) از موضوعات مهمّ روایات ائمه اطهار (ع) است.ائمه (ع) در سخنان و روایات متعددی،علاوه بر

آنکه شرایط سخت و پر محنت و بلای دوران غیبت را بیان داشته اند،از ترسیم سیمای شیعیان حقیقی و نیز شرح وظایف آنان دریغ نورزیده اند.

خوشا به حال شیعیانی که در عصر تاریکی سعی در پی راه روشن و مطمئن امام حیّ خود گذاشته اند.به راستی که چه سعادتمند و عاقبت بخیر

خواهند بود.

هر چند که ((وصف)) و ((وظیفه)) باهم نزدیکی و قرابت موضوعی دارند،امّا در اینجا برای تشخیص و کاربرد بهتر از هم مجزّا شده اند.

مهم ترین صفتی که ائمه هدی (ع) برای شیعیان بیان می کنند،داشتن اعتقاد راسخ و مستحکم درباره حجّت و مقتدای خودشان است که برای کسب

این صفت اوّلین و مهم ترین مددرسان،عنایت حضرت پروردگار است.

بی لطف و مدد خداوند متعال که خود گرداننده قلوب هستند،نمی توان امید هدایت،ایمان  و اعتقاد راسخ داشت.

............................................

در وصف شیعیان،حضرت علی بن الحسین (ع) فرمودند:

((ولیّ خدا،وصیّ دوازدهم رسول خدا (ص) و آخرین امام پس از او،غیبتی خواهد داشت که مدّت آن به طول می انجامد.ای اباخالد! همانا اهل زمان

غیبت او که معتقدند به امامتش و در انتظار ظهورش باشند.برترین اهل هر زمان هستند؛زیرا که خدا-که یادش بلندمرتبه است - آن چنان بهره ای

از عقل و فهم و معرفت به ایشان عطا کرده که غیبت در نزد آنان به منزله مشاهده است،و آنان را در آن زمان در رتبه مجاهدان شمشیرزن در رکاب

رسول خدا(ص) قرار داده است.ایشان صاحبان راستین اخلاص و شیعیان بر حقّ ما و داعیان به سوی خدا در نهان و آشکارند.))(محمدباقر مجلسی،بحارالانوار،ج52،ص122)

در روایت دیگری رسول خدا (ص) فرمودند:

((بوی خوش بهشت از طرف قَرَن می وزد))(همان،ج42،ص155)

کسانی که در زمان غیبت امام عصر(عج)،به امامت حضرتش ایمان آورند و ظهور او را انتظار کشند،یادآور اویس قرنی و ایمان والای او هستند.

رسول خدا(ص) این بزرگواران را (برادران) خود،خوانده(بحارالانوار،ج52،ص 134) و در وصف ایشان فرمودند:

((به سیاهی (نوشته) روی سفیدی (کاغذ) ایمان می آورند.))(شیخ صدوق،من لا یحضر ه الفقیه،ج42،ص366)

                                                                                 * * *

همراهی ائمه (ع) وصف بی نظیری است که در کلام امام کاظم (ع) در توصیف شیعیان در عصر غیبت آمده است.

ایشان می فرمایند:

((خوشا به حال شیعیان ما! آنان که به ریسمان ما در غیبت قائم ما چنگ زنند،و بر ولایت ما و بیزاری از دشمنان ما پابرجا باشند،آنان از مایند و ما از

ایشان.آنان به راستی ما را امام خود پسندیده اند و ما نیز ایشان را [به عنوان] شیعه خود پسندیده ایم.پس طوبی برای آنان که چه سعادتمند و

خوشبخت اند! به خدا سوگند،آنان در روز قیامت با ما در مراتب ما خواهند بود.))(همو،کمال الدین و تمام النعمة،ص361)

از روایت ارزشمند امام موسی کاظم (ع) می توان به رمز شیعگی حقیقی که سه نکته مهمّ اشاره شده در روایت است، پی برد:

1.تمسّک به ولایت ائمه اطهار(ع) در زمان غیبت امام زمان(ع)

2.تولّی،دوستی حقیقی با دوستان اهل بیت(ع)

3.تبرّی،دشمنی با دشمنان اهل بیت(ع)

که شرط ((استمرار))،برای هر سه ویژگی یک اصل جدایی ناپذیر است.

همان گونه که خدای تعالی در قرآن کریم،سوره مجادله،آیه 22 فرمودند:

((هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمی یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند.))

                                                                                 *  *  *

شیعه حقیقی خود نیز در فرازی از زیارت جامعه کبیره،از زبان امام معصوم (ع) خطاب به آن خاندان پاک عرضه می کند:

((خدا را و شما را گواه می گیرم که به شما و به آنچه شما به آن مومنید ایمان دارم؛ و به دشمنان شما و آنچه که شما بدان کافرید،کافرم...

دوستدار شما و دوستان شما هستم؛با دشمنان شما خشمگین و با آنها دشمنی می ورزم... فرمانتان را انتظار می برم  و چشم به راه دولتتان

هستم.))

ادامه دارد...

ای آقای من! غیبت تو خواب از دیدنگانم رُبوده و بسترم را بر من تنگ ساخته و آسایش قلبم را از من سَلب نموده است.

ای آقای من! غیبت تو اندوهِ مرا به محنت و مصیبت ابدی پیوند داده و از دست دادن یکی پس از دیگری شما (ائمه) جمع و شُمار را نابود کرده است، من

دیگر احساس نمی کنم اشکی را که از دیدگانم بر گریبانم روان است و ناله ای را که از مصایب و بلایای گذشته از سینه ام سر می کشد،جز آنچه را که

در برابر دیدگانم مجسّم است و از همه گرفتاری ها بزرگتر،جانگدازتر،سخت تر و ناآشناتر است؛ناملایماتی که با غضب تو درآمیخته و مصایبی که با خشم

تو عَجین شده است.

نجوای صادق آل محمد(ص)با امام زمان(ع)،کمال الدین و تمام النعمه،ج2،ص21