بسم رب المهدی
در دوره ای که ائمه اطهار(ع) آن را به دوره ((حیرت)) تعبیر کرده اند،بیش از هر زمان دیگری موحّدان و مومنان دچار سختی،بلا و امتحان خواهند بود.
شیعه ای که در غیبت امام زمان(ع) و در عصر آخرالزّمان به سر می برد برای رسیدن فرج و گشایش در امورش وظایف و تکالیفی بر عهده دارد.
رئوس این وظایف توسط ائمه اطهار(ع) در مجموعه ای از روایات ارزنده برای شیعیانشان بیان شده است که ما در اینجا به گزیده ای از آنان که شامل
اهمّ تکالیف هستند اشاره می کنیم.امید که خداوند تعالی توفیق انجام این تکالیف را قرین حیات همگی ما قرار دهد.
.........................
*معرفت امام
در اهمیّت شناخت امام زمان (ع) روایات زیادی نقل شده اند.در اینجا ابتدا به دعایی که از ناحیه مقدّسه امام عصر(ع) تعلیم شده اشاره می کنیم:
((اللهم عرفنی حجتک،فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی))
((پروردگارا،حجتّت را به من بشناسان.زیرا اگر حجتّت را به من نشناسانی،از دین و آیینم گمراه خواهم شد.))(بحارالانوار،ج53،ص187)
درخواست معرفت در این دعا پرده از راز مهمّ معرفت بر می دارد و اینکه وظیفه اصلی شیعیان شناخت و درک حجّت حیّ خداوند تعالی است،
به عبات دیگر ((معرفت امام عصر(ع))) در هر زمان،در سرلوحه وظایف قرار دارد و وظایف دیگر را برای ما روشن می کند.هرکس توفیق شناخت
امام را دریافت،غیبت و ظهور - از این جهت - برایش یکسان است.برای چنین فردی تنها عمل به تکلیف اهمیّت خواهد داشت.او همیشه خود را
در محضر امامش می بیند و غیبت امام برای او مانع از انجام وضایف نیست.
* * *
رسول خدا (ص) در مورد شناخت امام زمان(ع) فرمودند:
((هرکه بمیرد و امام زمانش را نشناخته باشد،به مرگ جاهلیّت از دنیا رفته است.))(همان،ج23،ص89)
از این روایت شریف می توان فهمید که به چه میزان معرفت امام زمان(ع) مهم و ضروری است،هرچند که درجات معرفت باهم یکی نیستند چنان
که در حدیث شریف می خوانیم:
((معروف،به اندازه شناخت و معرفت فرد است.))(همان،ج44،ص196)
* * *
درباره شناخت حجّت حیّ خداوند روایت دیگری از امام صادق(ع) نقل شده است،ایشان در پاسخ فضیل بن یسار که درباره مفهوم آیه:
((یوم ندعوا کل اناس بامامهم)) ((روزی که هر مردمی را به امامشان فرا می خوانیم.))(سوره اسراء،آیه 71)
پرسیده بود،فرمودند:
((ای فضیل!امام خود را بشناس که هرگاه امام خود را شناختی،مقدّم و موخّر شدن این امر ظهور حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه به تو
زیانی نمی رساند؛و کسی که امامش را بشناسد و پیش از قیام صاحب الامر بمیرد،همتای کسی است که در لشگرگاه آن حضرت نشسته باشد؛
نه،بلکه همتای کسی است که در زیر پرچمش نشسته باشد.))(الکافی،ج1،ص371)
ادامه دارد...