پرسش : منظور از « مـهـدویـت » چیست و از چه زمانی آغاز شده است ؟
پاسخ : اعتقاد به مهدی موعود مسئله ای است که در تمام ادیان و مذاهب مختلف جهان اعم از وَثَنیّت، کلیمیت، مسحیت، مجوسیت، اسلام و غیره مطرح بوده و هست؛ بدین معنی که در آخرالزمان، مصلحی ظهور خواهد کرد و به جنایتها و خیانتها و تبعیضهای بشر خاتمه خواهد داد.
آری، «اعتقاد به مهدی»، نه تنها یک باور اسلامی است، که عنوانی می باشد برای خواسته ها و آرزوهای همه انسانهای دردمند و ستمدیده، با کیش و مذاهب گوناگون؛ و همچنین، بازده الهام فطری مردم است، و با همه اختلافاتی که در عقیده و مذهب دارند، دریافته اند که برای انسانیت در روی زمین، روز موعودی و انسان موعودی خواهد بود؛ که با ظهورش هدف نهایی ادیان الهی تحقق یافته و مسیر آن به دنبال رنجی بسیار، همواری و استواری لازم را می یابد. بنابراین، مسئله مهدویت با سابقه ای دیرینه، ریشه در مذهب دارد.
اگرچه غیر از قرآن مجید، تمامی کتابهای آسمانی دیگر دستخوش تحریف شده اند، لیکن با این وجود، جملاتی از دستبرد دیگران مصون مانده است که در آنها از آمدن مهدی موعود(عج) و مصلح جهانی گفتگو شده است، و چون این مطلب بصورت پیشگویی و مربوط به آینده است و مضامین آن در قرآن و روایات متواتر وارد شده است. از این رهگذر مسلم میشود که این عبارتها از منطق وحی سرچشمه گرفته و از دستبرد انسانها در طول تاریخ در امان مانده است.
از جمله روایات متواتری که به ظهور «مهدی موعود» وعده داده، حدیث معروف نبوی است که فرمود:« اگر از عمر دنیا یک روز بیشتر باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را طولانی کند تا مردی از امت و خاندان من که نامش نام من است ظاهر شود، و زمین را از عدل و داد پر کند چنانکه از ظلم و ستم پر شده باشد.»
الفصول المهمه،ص294.
پرسش: آیا اعتقاد به مـوعــود در ادیـان گـوناگون نیز وجود دارد ؟
پاسخ : با تحقیق و جستجو در کتب ادیان و مذاهب آسمانی، به این نتیجه قطعی و مسلم می رسیم که اعتقاد به مهدی موعود اختصاص به مسلمانان ندارد، بلکه سایر ادیان و مذاهب نیز در این عقیده با مسلمین شریک می باشند. لطفاً دقت کنید:
1.منابع زردشت : در «زند»، که کتاب مذهبی زردشتیان است، درباره انقراض اشرار و وراثت صالحان آمده است: «لشکر اهریمنان با ایزدان، دائم در روی خاکدان، محاربه و کشمکش دارند و غالباً پیروزی با اهریمنان باشد؛ اما نه بطوری که ایزدان را محو و منقرض سازند؛ چه در هنگام تنگی از جانب «اورمزد» که خدای آسمان است به «ایزدان» که فرزند اویند، یاری می رسد و محاربه ایشان 9 هزار سال طول می کشد؛ آنگاه پیروزی بزرگ از آنِ ایزدان می شود و اهریمنان را منقرض می سازند. و تمام اقتدار اهریمنان در زمین است و در آسمان راه ندارند، و بعد از پیروزی ایزدان، و برانداختن تبار اهریمنان، عالم کیهان به سعادت اصلی خویش رسیده و بنی آدم بر تخت نیکبختی خواهند نشست.
و در کتاب «جاماسب نامه» آمده است:«مردی بیرون آید از زمین تازیان، از فرزندان هاشم، مردی بزرگ سر و بزرگ تن و بزرگ ساق، و بر دین جد خویش بُوَد، با سپاه بسیار، و روی به «ایران» نهد و آبادانی کند و زمین پر داد کند...»
و در جای دیگری آمده است:«سوشیانس(نجات دهنده بزرگ) دین را به جهان رواج دهد، فقر و تنگدستی را ریشه کن سازد، ایزدان را از دست اهریمن نجات داده، مردم جهان را هم فکر و هم کردار گرداند.»
2.منابع هندی: در کتاب «شاکمونی» که از سردمداران کافران هند است و به عقیده پیروانش، پیامبر و صاحب کتاب آسمانیست، اشاره به وحدت دیانت در زمان آن پرچم دار روحانی جهان نموده، گوید:«پادشاهی و دولت دنیا به فرزند سید خلایق دو جهان «کِشن»1 بزرگوار تمام شود، وی کسی باشد که بر کوههای مشرق و مغرب دنیا حکم براند و فرمان کند، و بر ابرها سوار شود، و فرشتگان، کارکنان او باشند، و جن و اِنس در خدمت او شوند، و از سودان که زیرخط استوا است تا ارض تسعین که زیرقطب شمال است و ماوراء بحار را صاحب شود، و دین خدا یک دین شود، و دین خدا زنده گردد و نام او ایستاده باشد و خداشناس باشد.»
و نیز در کتاب «دید» که نزد هندیان از کتب آسمانی است، می گوید:«پس از خرابی دنیا پادشاهی در آخرالزمان پیدا شود، که پیشوای خلایق باشد، و نام او «منصور»2 باشد، تمام عالم را بگیرد و به دین خود آورد، همه کس را از مؤمن و کافر بشناسد و هرچه از خدا خواهد برآید.»3
3.انجیل : «کمرهای خویش را بسته، چراغهای خود را افروخته بدارید، و شما مانند کسانی باشید که انتظار آقای خودشان را میکشند که چه وقت از عروسی مراجعت می کند، تا هر وقت که آید و در را بکوبد، بی درنگ برای او باز کنند، خوشا به حال آن غلامان که آقای ایشان چون آید ایشان را بیدار یابد... پس شما مستعد باشید، زیرا در ساعتی که گمان نمی برید پسر انسان می آید.»4
4.تورات : «و نهالی از تنه «یسّی» بیرون آمده و شاخه ای از ریشه هایش خواهد شکفت و روح خدا بر او قرار خواهد گرفت... مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد و به جهت مظلومان زمین براستی حکم خواهد نمود... گرگ با بره سکونت خواهد کرد و پلنگ با بزغاله و گوساله و شیر و پرواری با هم. طفل کوچک آنها را خواهد راند... در تمامی کوه مقدس من، ضرری نخواهند کرد. زیرا که جهان، از معرفت خدا پر خواهد شد.»5
5. زبور : «شریران منقطع خواهند شد، و اما منتظران خداوند، وارث زمین خواهند شد. هان بعد از اندک زمانی شریر نخواهد بود. در مکانش تأمل خواهی کرد و نخواهی بود. و اما حلیمان وارث زمین خواهند شد... و میراث آنها خواهد بود تا ابدالآباد.»6
پی نوشت ها:
1.«کِشن» در لغت هندی نام پیامبراسلام(ص) است که در بشارت فوق فرزند برومندش را به نام ایستاده و خداشناس نامیده، چنانکه شیعیان او را قائم می خوانند.
2. در برخی روایات «منصور» را یکی از اسماء حضرت مهدی(ع) خوانده اند.
3. اقتباس از کتاب «ادیان و مهدویت»، دکتر بهشتی، ص18.
4. انجیل لوقا،فصل12، بندهای35 و 36. 5. تورات، اشعیا نبی، فصل11، بندهای 1 ـ 10.
6. عهدعتیق، کتاب مزامیر، مزمور37، بندهای 9 ـ 12 و 17 ـ 18 .
